χάρη στον Courtney από τον Bowdenisms για αυτή τη θέση του επισκέπτη.
“Είναι αυτή η ομάδα της μαμάς;”
Ήταν ντροπαλός, νευρικός, καθώς και σχεδόν έκλεισε από το γιγαντιαίο καροτσάκι/baby carrier/τσάντα πάνας που δυσκολεύτηκε να πλοηγηθεί ανάμεσα στα τραπέζια στο καφενείο του παντοπωλείου. Υποθέτω ότι υπήρχε ένα βρέφος σε αυτό το κινητό φρούριο, ωστόσο ήταν δύσκολο να το πούμε με όλες τις κουβέρτες, καθώς και τις αποχρώσεις που αποκρύπτουν κάθε είδους ματιά του (της;). Δεν υπήρχε μια ματιά από το εσωτερικό του καλυμμένου βαγονιού, ωστόσο ήταν προσεκτική για να κρατήσει κινείται ανά πάσα στιγμή, φοβούμενος να αναστατώσει το zen που προκαλείται από την κίνηση, καθώς και ο κίνδυνος μια δημόσια κατακραυγή-ή τουλάχιστον μια κραυγή-στο κοινό.
Έτσι, όταν τα δοκιμαστικά μάτια της σαρώθηκαν το δωμάτιο, αναζητώντας μια τοποθεσία χωρίς κίνδυνο για να προσγειωθεί, η συμφωνία της έθεσε πολλές περισσότερες ανησυχίες από αυτό που το στόμα της τόλμησε να ρωτήσει. Ρώτησε αν ήμασταν η ομάδα της μαμάς, ωστόσο άκουσα (και είδα) περισσότερο.
Με είδα, σχεδόν πριν από τρία χρόνια.
Είδα μια κυρία από το στοιχείο της. Μια κυρία του οποίου ο γνωστός κόσμος είχε κουνηθεί. Μια κυρία που δεν ήταν συνηθισμένη να αισθανθεί αυτό εκτός ελέγχου, αυτό το συγκλονισμένο, καθώς και αυτό εξαντλημένο.
Ρώτησε αν ήμασταν η ομάδα της μαμάς, ωστόσο ρωτούσε πραγματικά: Είσαι ο λαός μου; Θα με κατανοήσεις; Θα με κρίνεις; Είσαι τόσο πολύ κουρασμένος;
Ήθελα να κάνω να κάνω εν γνώσει, καθώς και να ακούω την ιστορία της, καθώς και να την αγκαλιάσω, καθώς και να κρατήσει το βρέφος της, ενώ έτρεξε σπίτι για ντους καθώς και ένα γρήγορο υπνάκο (εντάξει, επίσης … αλλά ίσως τουλάχιστον Πολύ αρκετό για να πιει έναν καφέ που χρησιμοποιεί δύο χέρια). Ήθελα να την αφήσω να καταλάβει ότι την είδα, καθώς και να την άκουσα, καθώς την πήρα. Δεδομένου ότι αυτό είναι που θέλουν πραγματικά οι Moms. Ένα ντους, ναι. Ένας καφές, ναι. Ωστόσο, πραγματικά … οι Moms Rookie θέλουν να μην αισθάνονται τρελοί.
Έτσι, ενώ ο 2,89χρονος μου έμεινε κολλημένος στο κάθισμα (όχι κυριολεκτικά, στην ελαφριά μου βρώμικα) βλέποντας την τηλεόραση καφέ, καθώς και το 1,25 χρονών μου έκανε το καλύτερο για να ενσωματώσει τις λεπτές τέχνες του χορευτικού και του χορευτικού μου. την ενημέρωσε ότι δυστυχώς, όχι, δεν ήμασταν η ομάδα Moms της. Ωστόσο, θα την βοηθούσαμε να τα ανακαλύψουμε, καθώς και αν αυτό απέτυχε, ήταν περισσότερο από ευπρόσδεκτη να περάσει δίπλα μας για ένα bagel καθώς και ένα διάλειμμα.
Και συνειδητοποίησα ότι με κάποιο τρόπο, σε κάποιο σημείο στο παιχνίδι της μητρότητας, είχα περάσει από τον αρχάριο στον βετεράνο. Ήμουν τώρα κάποιος που κοιτάζει για συμβουλές. Κάποιος που φαινομενικά έχει τουλάχιστον κάποια σοφία να προσφέρει. Δεν είμαι πλέον η αυτοσυγκρασιακή ανησυχία, επιδιώκοντας να αποτρέψω την καταστροφή καθώς και να παρουσιάσω μια εικόνα της ομοιότητας. Πολύ πιο συχνά αυτές τις μέρες, είμαι το δυνατό και περήφανο χάος, ευγνώμων για κάθε είδους πρόσθετα χέρια για να διαμαρτυρηθούν τα παιδιά μου παρόμοια ανύπαντρα (και εντυπωσιακά δυνατά). Όταν βγαίνω έξω, καθώς και η τρέλα ακολουθεί (όπως συμβαίνει συχνά) δεν μειώσω τα μάτια μου, ελπίζοντας να αποτρέψω τις πλευρικές ματιές- εθελοντικά εθελοντικά ένα συνωμοτικό eyeroll επειδή: παιδιά. Τι μπορείς να κάνεις;
Αλλά λαμβάνω έντονα κατά νου αυτές τις μέρες νεοσύλλεκτων …. Εκτός από τη λήψη αυτής της μνήμης, καθώς και της νέας γυναίκας που περπατά στα βήματά μου. Δεδομένου ότι μπορεί να μην είμαι στην ομάδα των μαμάδων σας … αλλά είμαι μαμά- έτσι θα είμαι πάντα στη γωνία σας.
—————
Η Courtney είναι η μαμά των δύο άγριων ζώων που συγκαλύπτονται ως μικρά ξανθά κορίτσια … blogs για τις (MIS) περιπέτειες τους στο blog της bowdenisms. Είναι ομοίως παθιασμένος με την οικοδόμηση αυθεντικής γειτονιάς καθώς και για να απολαμβάνει ένα ωραίο κοκκύτη. Μπόνους πόντους και για τα δύο ακριβώς την ίδια στιγμή. Ανακαλύψτε @bowdenisms στο Facebook, Twitter, ή (το εξαιρετικά fav 🙂 Instagram.
